Gelijktijdig terug- en vooruit blikkend naar wat ooit een apothekarische leeservaring moest zijn...
hier alvast een voorsmaakje
Verdwijnende Bib
Het is al een tijdje dat ik mij afvraag waar de bibliotheek naar toe is. Of liever waar ze naar toe verdampt... want de gebouwen zijn er nog grotendeels, de identiteit is wel verschoven, en filialen kregen in de laatste jaren ‘catchy’ acroniemen of hendels... Maar de bibliotheek zelf verdwijnt stilaan – word dunner, transparanter, luchter... waar eens duistere leeszalen stille onderzoekers herbergden aan lange tafels met kegels van een bureaulamp zijn er nu lange ligzetels en grote glanzende glaspartijen die alle licht zomaar laat binnenstromen... met her en der een tot klant geworden gebruiker die koffieslurpend zijn iphone beluistert.
Ze gaan in rook op de bibliotheken, niet door boekenverbranding maar afdanking, afvoering, afschaffing... hoe ze het ook willen noemen. Rekken zijn kleiner en verder uit elkaar, met veel leegruimte en thematische ‘displays’ zoals in een boetiek, alsof de uitgestalde waar exclusief is. Er zijn geen rijen meer aan de balie. Veel is doe-het-zelf geworden... de laatste bibliotheekmedewerkers zitten lichtjes verveeld de magere oogst te herschikken of een hand toe te steken bij een multimediaprobleem of dergelijks...
Nog net geen internetcafé, (die zijn ook al weer weg) of ergens ertussen, in limbo... in een virtuele ruimte terecht gekomen. Ja, een 2001 space oddity waarbij de mysterieuze monoliet die door het heelal slingert een boek bleek te zijn... en zwart gesloten boek.
(ik kreeg zo een cadeau meer dan een jaar terug en liet de plastieken omhulling ongemoeid: want de inhoud telde niet meer... of was alomtegenwoordig, virtueel, in een muisclick... ik wist dat het over kosmos handelde, intussen online gecheckt. Zo ook de bibliotheekbezoeker, door Dr. Spock getransmuteerd in potentiële klant die gepaaid moet worden.
De bibliotheek zelf ook door een of ander wormgat doorgeschoven naar een ander dimensie – vrij zwervend tussen de ramsjbak, de print-on-demand, de gratis brochure... de tweede hands of antiquariaat... de thuisbibliotheek. Gefragmenteerd, via inter-catalogi terug samen te stellen naar eigen wens. Ergens tussen in de wetenschappelijke collectie, knipseldienst, zoekmachine, toevalstreffer en persoonlijk smaak... Daarboven op een herleving als ‘artist book’ in kleine oplagen handgefertigt (met behulp van verschillende machines) en alternatief gedistribueerd.
Dus de “Bib is out there...” but where?
Elk eender zijn eigen bibliotheek in een ‘Librarything-a-maggig’ of als blog? (zie hier!) waarom niet?
Dus hier een poging:
Teruggrijpend op een oud project van de tijd alvorens de computer vaste greep op ons had en int(ra)net nog een speeltje van universiteiten...
La Livrerie (Librairie?) Pharamcie...
Uiteraard is dit niet correct... hoe legt men opzettelijke fouten uit?
Fout met Opzet
De naam werd eerst gebruikt tijdens een ‘interactieve tentoonstellingsinsatallatie’ galerij ‘inexistent’ 1988... een ‘artist’s book bijeenkomst in een soort privé bibliotheek... (en oorsprong van LJA...)
Toeval wilde dat ik zeer recent een aanvewante illustratie heb gezien : de tentoonstelling van Robert Filliou (die van de principe d’equivalence) en een van zijn boeken:
Le petite li(v)bre blanc.
Twijfel in elk geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten